Vandaag was alweer de laatste van de vierdelige reeks KinderKunst Workshops in Sint Maria's Gallery op de tijdelijke locatie aan de Schietbaanstraat 21. De laatste, want na 6 oktober komt aan onze aanwezigheid op deze plek een einde. Maar stiekem droomt Maria al vooruit over een vervolg op deze KinderKunst Workshops ... waarover hopelijk binnenkort meer!
Ditmaal ging Astrid van Rijn aan de slag met de kids van Het Oude Westen. Verhalen vertellen met woord en beeld, daar draaide het deze middag allemaal om. Over grote of kleine dingen die ze hadden meegemaakt of beleefd. Of over iets wat ze hadden gezien, dat ze graag op deze manier wilden delen. Door ze op te schrijven of te tekenen, of een combinatie van beide.
En verhalen kwamen er volop. Over enge monsters uit je droom, over de mooie stad Rotterdam, en over schilderijen die je inspireerden en die je ook wilde maken. Tekeningen werden verrijkt met korte, zelfgeschreven stukjes tekst en gedichtjes, die spontaan hardop werden voorgelezen. Nadat alle kinderen uitgetekend waren, werden alle creaties uitgestald op de vloer en konden ze elkaars werk bekijken.
Eén kind kreeg de spontane ingeving: ''Wat als je nou zelf in een schilderij kon kruipen? En dat je daarover kon vertellen?''. Zo gezegd, zo gedaan. Na een rondje van vijf minuten hadden ze elk hun favoriet bepaald, waarover ze mochten vertellen. Het leverde een aantal memorabele uitspraken op, een korte bloemlezing:
''Die mensen leven duidelijk in een arme stad. Maar ondanks dat die stad zo arm is, zijn de mensen nog heel dicht bij elkaar en geven ze om elkaar.''
''Ik zou wat kleurtjes en een hamer met me meenemen.''
''Een hamer? Ga je dan wat bouwen?''
''Ja, met kleur. Ik kan er wel wat leuks van maken.''
''Die meneer is niet gelukkig, helemaal niet. Dat zie je zo!''
''Dit is Rotterdam. Je ziet een stad in een stad. Echt een heel leuke stad, dat is Rotterdam. En dat is het gebouw waarop Koningin Willem-Alexander en Koningin Beatrix samen stonden. Nou ja, hun hoofden dan, op dat gebouw dus.''
''Ik zou bang zijn voor de enge monsters die daar wonen, in dat bos.''
''Maar misschien zijn het wel heel lieve en leuke monsters.''
''Het is nu een soort grijze muur waarin je kan verdwijnen. Maar dat is ook wel spannend.''
''Ik heb niet echt een verhaal bij. Ik vind bloemen gewoon mooi.''
''Dit zijn allemaal kleuren, net als Rotterdam, die heeft ook vele kleuren. En dan zie je ineens een hoofd van een vogel, die vliegen ín het echt ook vrij door de stad.''
>
Sint Maria's Gallery dankt:
Astrid van Rijn, workshopbegeleiders Lennard Tinke & Romy Stoffers, De Wereldvrouwen Oude Westen, Museum Rotterdam en natuurlijk, alle supercreatieve kids van Het Oude Westen!
Prachtige uitspraken, en wat leuk dat ze zo bij mijn werk staan.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me ook wel voorstellen welke uitspraak daar bij hoort.
Ha Anita, ja, met opzet hebben we niet bij elke uitspraak gezet over welk werk het gaat, zo blijft er wat te raden over ;-) De nieuwste generatie 'kunstcritici' had nog veel meer te vertellen, maar dit waren wel de meest memorabele.
Verwijderen